Yaratıcı Hakkında -I-

Sıkıcı ve pek de olmamış bir yazıyla karşınızdayım efenim. Kahretsin ki tüm denemelerime rağmen şöyle hoş ve farklı bir yazı çıkaramıyorum ortaya. Tek yapabildiğim düşüncelerimi sıkıcı bir şekilde özetlemek, ne yapayım şimdilik elimdeki malzeme bu kadar.

Kimi insanların (ve kendimin) "hala" daha bir yaratıcı (1) fikrine neden ihtiyaç duyduğunu düşünüyorum zaman zaman. Bu konuda araştırmalar da oluyor ama pek takip ettiğim söylenemez (2), ben kendimden ve biraz da gördüklerimden yola çıkarak bir şeyler söylemeye çalışacağım.

Dil, ister konuşma yoluyla olsun ister yazıyla olsun diğer insanlarla ilişkimiz ve iletişimimizde çok mühim bir yere sahip olsa da kendimizi tam anlamıyla ifade edebildiğimiz araç olmayabiliyor kimi zaman. Şu yazıyı yazarken dahi zihnimde kurguladığım şekli güzelce veremiyorum, kaç tane parantez açıp yazıya müdahale edesim geliyor. Hep bir yarımlık, olmamışlık hissi var beraberinde. Sadece yazı olsa neyse, konuşmada da aynı sorun yok mu? Hatta konuşmak kimileri için daha bile zor (ben konuşmayı yazmaya tercih edengillerdenim). İşte bu dil ile iletişimi tam beceremeyip anlaşılamamak bizde bir yalnızlık ve yorgunluk hissi oluşturabiliyor. Ve belki de yaratıcı buna verdiğimiz bir cevap.

İnsanı yarattığı için hiç bir şey yapmasına gerek kalmadan onu anlayabilen bir zat. Ya da ondan meydana geldiğini düşündüğü ve kainattaki her bir zerrenin de ondan olduğunu hissedebileceği, insana kendisinden daha yakın olabilecek bir valık fikri cezbedici olabilir pekala. Yanlış anlaşılma, kendisini ifade edememe gibi korkuları yok, sadece var olması yeterli anlaşılması için. Yaratıcının varlığını olumlarayak bir nevi kendisini ifade etme zorunluluğuna karşı duruyor da diyebiliriz.

Ya peki herkesin refah içinde yaşadığı, toplum baskısıyla inancın yerleştirilmediği bir toplumda ne olacak, yine devam edecek mi yaratıcı fikri? Bence edecek, belki şimdiki kadar çoğunluk olmayacak ve hatta azınlık olacak ama yine de buna ihtiyaç duyan insanlar var olacak. Hatta ölümümüzü geciktirmenin bir yolunu bulsak da devam edeceğini düşünüyorum. Belki Serial Experiments Lain'deki gibi ortak bir bilinç veya birbirimizi anlayabileceğimiz bir iletişim biçimi geliştirirsek ve yalnızlığımıza tam çözüm bulursak ihtiyaç duymayız ama yine de belli mi olur? Belki de o hep varlığını hissettirecek ve biz de sebepler aramaya devam edeceğiz.

(1) Elbette yaratıcı derken nasıl olduğu tam malum ve şöyledir diyebileceğim bir yaratıcı değil burada kastettiğim. Zira inananlardaki kişiliğe göre de bu tasavvurun değiştiğini düşünüyorum (bu tasavvur hakkında başka bir yazı yazmak istiyorum kısmetse).

(2) Yine hatırladığım kadarıyla bu araştırmalar genelde tanrı inancını toplumsal ve ekonomik yönden ele alıyorlar, bir de ölüm korkusuyla açıklananı var. Ben yazıda daha bireysel olarak ele alacağım.